بتن در مفهوم وسیع به هر ماده یا ترکیبی گفته می شود که از یک ماده چسبنده با خاصیت سیمانی شدن تشکیل شده باشد. به طور کلی بتن به بتن ساخته شده از سیمان پرتلند گفته می شود که از اختلاط سنگدانه های ریز و درشت، سیمان پرتلند و آب تولید می شود. این مخلوط پس از گذشت زمان کافی به ماده ای سنگ مانند تبدیل می شود. سنگدانه درشت معمولا شن یا سنگ خرد شده و سنگدانه ریز ماسه است. در طول گیرش یا سخت شدن بتن، سیمان از نظر شیمیایی با آب پیوند می زند و بلورهای قوی تشکیل می دهد که سنگدانه ها را به یکدیگر متصل می کند، فرآیندی که هیدراتاسیون نامیده می شود. در طی این فرآیند مقدار قابل توجهی گرما آزاد می شود که به آن گرمای هیدراتاسیون می گویند. علاوه بر این، بتن اندکی منقبض می شود، به ویژه هنگامی که آب اضافی تبخیر می شود، پدیده ای که به عنوان انقباض خشک شناخته می شود. فرآیند سخت شدن و افزایش تدریجی مقاومت بتن که با آن اتفاق می افتد به طور ناگهانی پایان نمی یابد، مگر اینکه به طور مصنوعی قطع شود. در عوض، در مدت زمان طولانی بیشتر تخریب می شود، اگرچه در کاربردهای عملی، بتن معمولاً پس از 28 روز سخت می شود و به عنوان مقاومت طراحی کامل در نظر گرفته می شود.
this روان کننده بتن
بتن را می توان از انواع سیمان و همچنین از پوزولان ها، سرباره کوره، مواد افزودنی، گوگرد، مواد افزودنی، پلیمرها، الیاف و غیره تهیه کرد. همچنین در ساخت آن می توان از گرما، بخار، اتوکلاو، وکیوم، فشار هیدرولیک و انواع کمپرسورها استفاده کرد.

بعد از آب، بتن پرمصرف ترین ماده روی زمین است. بتن پوسیده نمی شود و نمی سوزد. نسبتاً ارزان است و می‌توان از آن برای ایجاد انواع ساختمان‌ها، از عرشه‌های کم ارتفاع گرفته تا قاب‌های سازه‌ای قوی گرفته تا پوشش‌های زیبای بیرونی و داخلی استفاده کرد. بتن همچنین تنها ماده اصلی سازه ای است که معمولاً در محل تولید می شود. بتن استحکام کششی مفیدی ندارد.

بتن ماگر که در فارسی به بتن تمیز و در انگلیسی بتن لاغر به معنی بتن لاغر نیز گفته می شود، نوعی بتن با درصد سیمان کم است که وظیفه اصلی آن ایجاد سطحی یکنواخت برای پایه و جلوگیری از تماس مستقیم با خاک است. سطح صافی برای نشستن پایه فراهم می کند و به عنوان مانعی در برابر رطوبت یا سایر مواد شیمیایی موجود در خاک مانند سولفات ها عمل می کند که می تواند به بتن حمله کند و آن را ضعیف کند.

جزء
مواد افزودنی در بتن تقریباً سه چهارم حجم آن را تشکیل می دهند و ملات سیمان و آب یک چهارم حجم آن را تشکیل می دهند.سنگدانه های مورد استفاده در بتن به سه دسته تقسیم می شوند.

سنگدانه های با حجم کم (سندانه سبک) مورد استفاده در تولید بتن سبک. مانند پوکه، توف، دیاتومیت، خاک رس، تخته سنگ و غیره
سنگدانه های با حجم بالا (دانه های سنگین) برای ساخت بتن سنگین مانند سرپانتین، مگنتیت، فولاد، آهن، باریت و لیمونیت
سنگدانه هایی با حجم و وزن معمولی که برای ساختن مخلوط بتن معمولی استفاده می شوند.
سیمان
مقاله اصلی: سیمان
سیمان پرتلند از اختلاط و آسیاب سنگ آهک و خاک رس به نسبت 3:1 و پختن پودر همگن و یکنواخت در دمای 1000 درجه به دست می آید تا CO2 از سنگ آهک و آب شیمیایی از خاک رس خارج شود. در حرارت کمتر از 1200 درجه سانتیگراد، آهک با سیلیس و خاک رس ترکیب می شود. در دمای بالای 1200 درجه، نوک دانه های گرد گرم می شود و وقتی عرق می کنند به هم می چسبند و تبدیل به توده های کلینکر می شوند. سیمان از سرد کردن کلوخه ها و سپس آسیاب کردن آنها با مقداری گچ تولید می شود